Maandag 12 juni 2023
Zo, kamp is gestart!
De bus was de snelweg nog niet opgedraaid of de sfeer zat er goed in! De spelletjes Uno werden uit de tas getrokken, de zakken snoep stiekem opengemaakt en de kinderen vroegen elkaar de hemd van het lijf: ‘waar heb jij het meeste zin in?’
Een hele relaxte sfeer. Waarschijnlijk werd dat mede mogelijk gemaakt door de airco in de bus, waar we zelfs zo vroeg in de ochtend al heel blij mee waren.
Toch was het linksvoor al snel muisstil, op wat slaapgeluiden na. Daan, Enrico, Tercio en Amir werden al moe bij het idee van kamp en dus sliepen zij alvast een beetje vooruit. Van te voren hadden wij de leerlingen verteld dat zij in de huisjes in een stapelbed zouden liggen. Tercio en Amir dachten dat het tijdens de reis ook zo was, want Tercio lag languit te slapen in zijn stoel en Amir gebruikte zijn schoot horizontaal als hoofdkussen.
Bij Meyra moesten we zijn als het slapen ons wat minder goed af zou gaan. Een hoofdkussen of slaapmasker nodig? Ze had het allemaal in de aanslag. Haar buurvrouw vond dat overbodige luxe. Büteyra boog naar voren, legde haar hoofd op haar knieën (een lenigheid waar wij jaloers op zijn) en pakte op die manier een half uurtje slaap.
Zo’n bus is best een lang voertuig, dus Tycho trok de walkie talkies uit de tas en had een gezellig gesprek met meester Joël. U kent meester Joël nog niet heel goed, maar wij kunnen u vertellen: met zijn stemvolume is een walkie talkie echt niet nodig, dus de rest van de bus heeft zijn kant van het verhaal goed meegekregen.
Eenmaal aangekomen in het zonovergoten Gorssel werd de bus snel uitgepakt. Spullen in de schaduw en wij erachteraan. Even lunchen en een eerste glimp van de accommodatie opvangen. Wat een plezier straalden de leerlingen uit. Lunchen, u kent het wel: Een boterhammetje, koekreep of ander goed vullend voedsel. Op kamp mag er natuurlijk best even een extra verwennerij zijn, maar wat we nu zagen. Daar sloegen we watertandend van achterover. Gabriël trok een Big Mac uit zijn rugtas en he was loving it.
Eten op? Dan tijd voor de rondleiding over het terrein. Meester Micha toerde de leerlingen als een volleerd gids het terrein over. Het terrein is flink opgeknapt, dus de meester kon de kinderen langs nieuwe voetbalgoaltjes en de tokkelbaan leidden. Op naar de vuurplaats, omringt door oude en mooie bomen. Zo mooi, dat Aleid er meteen één een knuffel gaf.
Via het pad kwamen we aan bij de huisjes. Wat hadden de kinderen hier naar uitgekeken. Tassen de huisjes in en bedden opmaken maar. In huisje 3 (waar Naomi, Sofie, Aurelia, Büteyra, Jayda en Meyra slapen) heeft meester Micha eerst een lange uitleg gegeven waar het betreffende beddengoed voor diende. Na een minuut of wat baalde de meester dat hij geen spreadsheet bij zich had ter verduidelijking, want Naomi vond het maar ingewikkeld: een hoeslaken die niet als laken dient en een dekbedovertrek die je niet over je matras trekt. Alleen de kussensloop bleek een makkie!
Ouders, u kunt trots zijn: Nog nooit hebben we zo snel van die keurig opgemaakte bedden gezien.
Na wat vrije tijd stapten we de fiets op. Even wennen, deze fietsen. De zadels moesten worden versteld, maar dan nog was het voor sommige kinderen even puzzelen welke fiets bij hen paste.
Wij weten dat Tercio soms wel eens afgeremd moet worden, maar zijn fiets nam dat heel letterlijk. Na 100 meter zwoegen in de hitte kwam hij melden dat zijn fiets wel heel zwaar trapte. Zijn handremmen bleken vast te zitten, dus is hij met juf Josje even omgekeerd. Daar kreeg hij van de ‘De kleine Haar’ een hele hippe fiets. Tercio vind het zadel zo lekker zitten, dat we niet raar op zullen kijken als dit zadel starks in zijn tas verdwijnt. De rest van de groep was zo ingehaald en binnen no-time waren we op de plek van de speurtocht.
Jarenlang hebben meester Hans en meester Micha deze uitgezet, dus daar moest een oplossing voor bedacht worden. En gevonden, want Danley liet zich voor deze taak wel strikken. Bij terugkomst bleek dat dit gouden duo zeer succesvol was. Alleen had meester Micha wat aan te merken op Danley zijn angst om over gammele bruggetjes te fietsen (hij deed het overkomen alsof meester Hans hier altijd als een volleerd bmx’er overheen croste) en Danley rolde met zijn ogen om de uil-imitaties van de meester.
De groepjes vertrokken, na het verzinnen van een teamnaam en het maken van een groepsfoto.
Meester Joël peilde bij Daan hoe het met zijn liefdesleven gesteld is, maar behalve een guitige glimlach liet Daan daar niets over los. Daan zijn groepje vertrok als tweede, maar was bij aankomst samengevoegd met groepje drie. Zou in groepje 3 dan toch de reden van die guitige glimlach zitten? Wij weten het niet, maar gaan op onderzoek uit.
Toen Naomi hoorde dat het groepje van Meyra als volgende aan moest komen, verloor zij alle vertrouwen. ‘Oh nee, maar Meyra loopt alleen maar gillend de insecten weg te jagen, dat gaat nog even duren.’ U begrijpt dat wij als kampleiding om iets meer vertrouwen hebben gevraagd, maar Naomi kent haar vriendin goed. Al van verre hoorden wij het groepje aankomen en toen Meyra hoorde over de opmerking van haar vriendin barstte het hele groepje, inclusief Meyra, in lachen uit en konden zij het alleen maar beamen.
Sofie wil u waarschuwen voor de tasjes van de welbekende blauwe supermarkt in combinatie met zweet. Na de speurtocht kwam zij als een soort smurfje het bos uit, door het vasthouden van haar tasje met waterfles.
De geschiedenislessen van juf Josje hebben de leerlingen enthousiast gemaakt. Groepje 3 heeft een bunker betreden, op zoek naar gave historische voorwerpen en verhalen. Groepje 5 heeft het kasteel bewonderd en er was ook een groepje erg onder de indruk van de hut. Gelukkig was het Ricky die iedereen na afloop kon vertellen dat dit bouwwerk gewoon een theehuisje was. De spannende verhalen die hij had verzonnen over de vorige bezoekers van het theehuisje zullen we u besparen.
Nathan heeft even niet deelgenomen aan de speurtocht. Zijn reserve-accu had het ook begeven en hij moest even opladen. Nadat hij zijn weekendinhoud in het bos kwijt was geraakt voelde hij zich weer kiplekker en keerden we allemaal terug naar De kleine haar.
Even vrij tijd. Spelen, chillen, opfrissen. Iedereen kwam even tot rust. Wat een gezelligheid was er te vinden op het veld rondom de accommodatie tot aan het avondeten. Het diner bestond vandaag uit pasta, met heerlijke tomatensaus met gehaktballen, worteltjes en salade. Meester Micha hielp met het opscheppen van het eten. Toen Elisa aan de beurt was, stelde de meester een beetje onhandige vraag: ‘lust je pasta?’, vroeg hij onschuldig. “Ja, natuurlijk! Ik ben een halve Italiaanse!!’, was haar vurige antwoord, met het temperament dat je je bij zo’n mediterraanse schone kan voorstellen. Wat was het gezellig aan de tafels en na een heerlijke maaltijd kwam de energie zienderogen terug bij de leerlingen.
Juf Tessa is inmiddels gearriveerd. Na een dag lesgeven is zij in de auto gesprongen om het kampteam te komen versterken. Wat fijn en gezellig dat ze er is! Echt tijd om bij te komen had ze niet, want er stond actie op het programma.
Nadat meester Micha de leerlingen had gesommeerd een lange broek aan te trekken voor het avondprogramma bleek het enthousiasme van deze groep maar weer eens. Binnen 5 minuten stonden ze allemaal netjes met de fietsen in een rijtje, klaar om te gaan. Ho ho, dat was de opdracht nog helemaal niet. De kampleiding had een iets rustiger tempo in gedachten, maar zij hesen zich uiteindelijk maar uit hun luie stoel voor een fanatiek potje Levend Stratego.
Dit is voor meester Micha en juf Josje dé strijd van het jaar. Dit jaar met nieuwe versterking, dus meester Joël en juf Tessa hebben de mouwen opgestroopt en zich verdeeld over de teams.
We zouden natuurlijk een heel verslag kunnen tikken over de bizarre snelheid van Amir en Daan. Over de tactische manoeuvres van Aleid, over het talent van Tycho om te observeren en informatie door te spelen of over de blije sfeer die er hing. U wilt natuurlijk gewoon weten wie er gewonnen heeft. Voor de ouders die al eerder leerlingen mee hebben gehad op kamp kan het geen verrassing zijn: Juf Josje won met juf Tessa en het rode team de eerste twee potjes. Het derde potje bleef onbeslist, nadat beide vlaggen niet werden gevonden.
Als we dit verhaal dan ook even via de andere kant belichten. We spreken nu even namens meester Joël. Het is misschien een fijn gevoel dat de vlaf van juf Josje niet was gevonden. Maar haar leger bestond nog aleen maar uit de vlag. En het werd al donker, dus wachten tot de vlag zich uiteindelijk overgeeft omdat hij honger krijgt was ook geen optie. Juf Josje had nog geprobeerd een vredesonderhandeling aan te gaan met meester Joël om een paar kaarten te ruilen. Maar de meester was onverbiddelijk.
Terwijl wij dit schrijven afronden en terugkijken op een hele fijne eerste dag, zijn de kinderen zich aan het opfrissen. Sommigen douchen even en duiken hun bed in om heerlijk te kletsen. Voor huisje 2 speelt een groep Weerwolven met meester Joël en Ricky komt even wat pleisters halen. Zijn tenen zijn het Levend Stratego niet helemaal ongeschonden doorgekomen, dus zijn voeten zien er nu ongeveer uit als het pleisterschap van de Kruidvat. Maar als u Ricky een beetje kent, dan weet u dat hij nog net zo vrolijk rondhuppelt als altijd.
De kinderen chillen nog even in hun eigen huisje en uiteindelijk heeft iedereen dromenland gevonden.
Klik hieronder voor de foto’s.