Dinsdag 18 juni
Juf Marga en juf Josje lagen heerlijk te slapen. Ze hadden, als ze wakker waren geweest, de vogels kunnen horen en het geritsel van kleine dieren in het bos, die zich gereedmaakten voor wat weer een prachtige dag beloofde te worden. Maar ze sliepen en hoorden niets.Om zeven uur klonk er plotseling een doordringende gil uit één van de huisjes, werd er met een deur gesmeten en bevond Eldem zich, gillend, midden op het speelveld. In een mum van tijd stonden de beide juffen naast hun bed en gingen polshoogte nemen.
Eldem en Arno, die om zes uur nog samen een stiekeme boswandeling hadden gemaakt, waren verwikkeld in een kussengevecht en om de strijd te ontlopen was Eldem het huisje ontvlucht. Toen ook Jesper, na in botsing te zijn gekomen met het kussen van Arno, het huisje wilde verlaten, vond hij de doorgang versperd door juf Marga, die vroeg waar de heren in hemelsnaam mee bezig waren.
Om half acht werden de andere kinderen wakker gemaakt door juf Josje, die de schrik van zeven uur weer te boven was. Sommige kinderen betaalden op dat moment de prijs voor het al te uitbundige feesten van de avond te voren. Wat was het moeilijk om wakker te worden en wat was het heerlijk om je nog een keer om te draaien.
Aan het ontbijt was het aanzienlijk rustiger dan tijdens het avondeten, de dag ervoor.
Mocht u zich op de foto’s verbazen over de nogal timide en vermoeide foto van Eldem en Arno, dan kunt u zich, na bovenstaande gelezen te hebben, voorstellen dat zij hun uiterlijk te danken hadden aan het voor klopgeest spelen, ochtendwandelingen maken en kussengevechten houden.
Na een heerlijk ontbijt met keuze uit harde broodjes, versgebakken boterhammen, cornflakes, een eitje en vele soorten hartig en zoet broodbeleg, waren de kinderen en leiding er klaar voor om te beginnen aan een nieuwe dag.
Voor Maria begon de dag extra bijzonder. Zij mocht haar vader telefonisch feliciteren, zodat ze er op zijn verjaardag toch een beetje bij kon zijn.
Tijdens dit schoolkamp is het spel Weerwolven erg populair. Gisteravond moest het al gespeeld worden, terwijl de kinderen op bezoek gingen in elkaars huisje en vanochtend na de controle van de opgeruimde huisjes, kozen twee grote groepen kinderen ervoor om lekker in de schaduw op de picknicktafels een nieuwe ronde van dit spel te gaan spelen.
Op de tweede dag van het kamp moeten de kinderen zelf hun lunch verzorgen. Hierbij mogen ze geen gebruik maken van de moderne gemakken die de keuken in deze tijd biedt. Het enige echte hulpmiddel dat ze mogen gebruiken is een door de kinderen zelf gestookt kampvuur.
Onder leiding van meester Hans, stookte de vuurploeg, Sander, Lucas, Brian en Daresh, het vuur behoorlijk hoog. Er waren deze ochtend nog meer ploegen aan het werk. Niels, samen met Jayla, Jayla, Matthijs en Arno en Jennifer, lid van de soepploeg, vond het fijn snijden van de soepgroente een verrassend leuk karweitje. Zelfs zo leuk dat wij zijn ouders aanraden om hem voortaan volledig in te zetten bij het bereiden en snijden van de groente voor de dagelijkse maaltijd.
Dinand toonde zich een volwaardige meesterbakker. Deelname aan “Heel Holland bakt” lijkt ons een reële mogelijkheid omdat Robèrt van Beckhoven altijd op zoek is naar een goede broodbakker. De andere leden van de broodploeg, Marta, Dewi, Amber, Reno en Eldem, stonden hun ogen uit te kijken, terwijl er ook nog stokken bekleed werden met aluminiumfolie. Later op de ochtend werden deze stokken gebruikt om boven de het nagloeiende vuur, heerlijke stokbroodjes te garen. Ayapra verzorgde met haar ploeg bestaande uit Maria, Kymanya, Jayleigh en Chantal het beslag voor de pannenkoeken. De appelploeg, met daarin Jurre, Just, Sayenna, Lemay, Wout en Jesper schilde appels en vulde deze met suiker, kaneel en rozijnen. De soep smaakte verrassend, de stokbroodjes voortreffelijk, en de appels naar meer.
De pannenkoeken, die als toetje werden geserveerd werden gebakken door de koekebakkers Maria en Kymanya, die trouw werden bijgestaan door de “Pannenman” Daresh.
Het tweede deel van de middag werd gevuld met een “Zweeds Renspel”. In verband met de hoge temperatuur werd de kinderen aangeraden er een “Zweeds Loopspel” van te maken. Op hun dooie gemak zochten de teams naar spreekwoorden, plaatsnamen en allemaal raadsels en hersenkrakers die in de categorie taalspelletjes vielen.
Net als gisteren ontstonden de meest bijzondere spreekwoorden. “Tegen de lamp lopen” veranderde in “Tegen het blinde licht aanlopen”, en deden hoge bomen van alles, behalve wind vangen. Dat Rode school en Beilen plaatsen in Groningen en Drenthe zijn, dat de capitulatie na WOII niet in Karringen, maar in Wageningen werd getekend en dat de bekende mensen van vraag C20 sinterklaas, Napoleon en meester Hans waren, was voor veel kinderen een totale verrassing.
Om zes uur werd er “Plassen en handen wassen” geroepen door Juf Josje en aan de run op de huisjes en daarna de eetzaal was te merken dat de meeste leerlingen behoorlijk honger hadden.
Terwijl er gesmuld werd van een heerlijk paprikasoepje, arriveerden juf Malinka en juf Rebecca ( Rebecca die dus nu wel in Gorssel is) in de eetzaal. Na een, meer dan twee uur lange reis, hadden zij De Kleine Haar dan toch bereikt. Zij werden door alle aanwezigen met gejuich ontvangen.
Tijdens het hoofdgerecht, rösti rondjes, sperziebonen, gebakken tomaat, kip en salade, werd aan alle tafels geanimeerd gepraat. Het was te merken dat de kinderen aan de routine gewend raken, want langs het buffet lopen, waterglazen vullen en later de boel weer terugbrengen naar het buffet, verliep rustig en zonder stress. De meiden mochten van meester Micha het eerst hun toetje, chocolademousse, halen. Meester Micha weet met 3 dames thuis dat chocolade zeer belangrijk voor alle dames is. Na het toetje werden de tafels schoongemaakt en de stoelen aangeschoven. De leiding kon zich te goed doen aan een lekker kopje koffie of thee op het terras en natuurlijk de nieuwkomers even bijpraten over wat er de afgelopen dagen allemaal was gebeurd. De kinderen gingen tafeltennis spelen of zaten met elkaar te bedenken waaruit het avondprogramma zou bestaan. Bijna iedereen hoopte op een nieuwe strijd op het Stratego slagveld. Omdat meesters en juffen meestal wel weten wat er zich in kinderhoofden afspeelt, kwam deze wens natuurlijk uit.
Om half negen vertrokken de kinderen op de fiets (nu met de veiligheidshesjes van De Hofvijver, dankzij juf Malinka en juf Rebecca) naar het bos. Arno die geen zin had om vandaag voor de derde keer tijdens dit kamp het feest te moeten redden (lees het verslag van maandag 17 juni) controleerde nog even bij de leiding of al het benodigde materiaal was ingepakt. Gelukkig krijgt ook de leiding steeds meer routine en was het in orde.
Na een intensieve battle of the sexes, die éénmaal gewonnen werd door de heren en éénmaal in remise eindigde, kwamen de leerlingen weer terug naar het kamphuis. Het moet gezegd worden, de meiden droegen hun verlies met waardigheid en de jongens hadden hun energie waarschijnlijk volledig opgebruikt en waren waarschijnlijk te moe om zout in de pijnlijke wonden, die de meiden toch zeker moesten voelen, te wrijven. Just en daarna Niels, die de vlag droegen voor het rode team hadden een zo fantastische verstopplaats gezocht, dat het blauwe team hen echt niet kon vinden. Ayapra, die de vlag met verve droeg voor het blauwe team, zocht een verstopplek helemaal aan de rand van het afgebakende terrein. De meesters verdachten haar ervan dat ze stiekem bij de nabijgelegen boerderij een kopje koffie was gaan drinken.
Bij terugkomst bij De Kleine Haar kregen de kinderen de opdracht te douchen en hun pyjama’s aan te trekken. Ondertussen werd het in het bos een drukte van belang. Lichtslingers werden over de bodem gedrapeerd, waxinelichtjes aangestoken en meester Hans stookte voor de tweede maal op deze dag het vuur op. Op de bomen werden twinkellichtjes geprojecteerd. Juf Malinka verkleedde zich op een zeer speciale manier en juf Rebecca ging op zoek naar een laken. De uit Zoetermeer meegenomen CD speler zorgde voor wolvengehuil begeleidt door onheilspellende muziek.
Om de beurt mochten de bewoners van de verschillende huisjes, het bospad inlopen waar zij werden verwelkomd door een nogal eng, gemaskeerd personage, die toch verdacht veel trekjes van juf Malinka vertoonde, en door meester Hans. Sommige kinderen uit de jongenshuisjes, nee we noemen geen namen, hadden al voordat het griezelfestijn begon kramp in het buik. (Klopt toch, Just?)
Meester Hans, had aan het begin van de avond nog zenuwachtig geconstateerd, dat er bij het inpakken van zijn bagage, iets mis was gegaan. Het verhaal van Edgar Allan Poe, dat hij altijd voorleest bij het kampvuur, was echt nergens te vinden. En hoewel juf Rebecca zich natuurlijk nooit bemoeit met de bagage van meester Hans, leek dit het derde geval van voorbereiding waar zij zich niet mee bemoeid had. Het was voor Arno helaas te ver om, op de fiets het verhaal uit Zoeterneer te gaan halen, om het feest te redden. (Voor de derde keer!) Gelukkig zorgde internet en de printer van De Kleine Haar ervoor dat het verhaal toch verteld kon worden.
Gespannen en geconcentreerd luistereden de kinderen naar het verhaal over een man, zijn vrouw en hun huisdier. Aan het eind van het verhaal was duidelijk waarom juf Rebecca zo naarstig op zoek was geweest naar een laken. Om de opgebouwde spanning te ontladen, mochten de kinderen marshmallows boven het vuur houden en de gesmolten lekkernij tussen twee kaakjes in, opsmikkelen.
Ongemerkt was de tijd verstreken en gelukkig had meester Micha in de gaten dat het ondertussen bijna 19 juni was geworden. Na afgeteld te hebben tot twaalf uur, klonk er in het bos een welgemeend en van harte meegezongen: “Er is er één jarig, hoera, hoera!” De verjaardag van Lucas was begonnen.
Sommige kinderen vroegen na de feestvreugde, voorzichtig aan de leiding “of het al tijd was om naar bed te gaan? De vermoeidheid had behoorlijk toegeslagen. Iedereen vertrok naar zijn bed. Lucas arriveerde in een versierd huisje. Het was deze avond niet nodig om te controleren of iedereen wel in zijn bed lag en ging slapen. De onrust (gelach, het klinken van glazen en het kraken van de borrelnootjes) die nog een tijd te horen was op het terrein van de Kleine Haar, was niet te verwijten aan de kinderen, maar aan de bewoners van de huisjes 3 en 4.
Klik voor de foto's hieronder
